کتابخانه ی مدارس

نمی دونم چرا اصلا علاقه ای به پایه ریزی نداریم. برای لحظاتی از درس و کتابداری جدا بشیم؛ کمی فکر کنیم میبینیم هیچوقت نتونستیم یا شاید بهتره بگم نخواستیم از پایه شروع کنیم؛ ورزش، فرهنگ، حتی مسائل مذهبی هیچ برنامه ریزی و پایه و اساسی رو نمیشه درشان مشاهده کرد.

خب برگردیم سر بحث تخصصمیون؛ با این وضعیت هیچ انتظاری نمیره که به کتابخانه ی مدارس اهمیت داده بشه؛ درواقع کاملا طبیعیه که کتابخانه های مدارس اصلا به چشم نیایند و بود و نبودشون اهمیتی نداشته باشه. دوستدارم بگم با این اوصاف حرفی برای گفتن نمی مونه ولی دلم می سوزه (نه اینکه سکوت من ضربه ای اساسی به کتابداری میزنه؟!؟ دلم نمی آد سکوت کنم)

کتابخانه مدارس مهم ترین نقش رو از لحاظ فرهنگی و علمی بعد از کتابخانه های عمومی دارند ولی جالبه که خیلی از مدارس ما اصلا کتابخانه ندارند. 

خب،نتیجه کاملا روشنه ولی با این حال به چند مورد اشاره می کنم.

1- دانش آموزان ما برای تحقیقات کلاسی از اینترنت به صورت غیر حرفه ای استفاده می کنند. ( استفاده ی آماتور از اینترنت نه تنها مفید نیست، میتونه مضر هم باشه.)

2- کتاب کم کم از سیستم آموزش غیر درسی خارج می شه و در نتیجه سرانه ی مطالعه از فرش به زیر زمین میرسه. ( لازم به توضیح نیست که مطالعه در ایران هیچوقت به عرش نرسیده )

3- فرهنگ کپی رایت و احترام به ذکر منبع هیچگاه در کشور جا نخواهد افتاد ( استفاده از سایت های نامعتبر که خود اهمیتی به ذکر منبع نمیدهند نقش مهمی در رواج سرقت فرهنگی خواهند داشت )

4- حجم محتوا نسبت به حجم مطالب در درجه پایین تری از اهمیت قرار میگیرد.

5- یک موضع گیری نسبت به کتاب و کتابداری در بین عموم به وجود می آد.

6- ........................

نتبجه ی همه ی این موارد ضربه ایست فرهنگی و البته علمی به دانش آموزان و دانشجویان و در نهایت جامعه.

و حرف آخر اینکه می شه به راحتی و باکم کردن یکسری هزینه های بیجا و توجه بیشتر به هدر رفت ها در مدارس، کتابخانه ای هرچند کوچک تهیه کرد که مطمئنا بیش از هزینه راه اندازی مفید خواهد بود.