همه ما مسائل پنهانی داریم که احتمالا
از آن آگاه نیستیم و ممکن است هیچگاه به صورت علنی به آن پی نبریم و برای همیشه
مسکوت در پساپرده ذهن (ناخودآگاه) ما باقی بمانند.آنچه در ناخودگاه ما می گذرد، در
واقع آینه تمام نمای وجود ماست، به این شرط که قدرت و البته شجاعت نمایان کردن آن
را داشته باشیم.
این نوشتار به هیچ عنوان یک بحث تخصصی
روانشناسی نیست (اصلا هم تخصصی در این زمینه ندارم) و فقط مقدمه ای ست برای نتیجه
گیری مرتبط با قالب موضوعی این صفحه؛
در پشت پرده ذهن ما، مسائلی وجود دارد
که آنقدر پنهان و دور هستند که تنها با روش های روانشناسانه امکان بروز و پی بردن
به آنها وجود دارد و احتمالا علت ترس ها، هیجانات، بدخلقی ها، تنش ها و بسیاری از
رفتارهای روزمره مان همین مسائل پنهان می باشد. در مقابل مسائلی هم هستند که
خواسته و ارادی در پشت پرده قرار می گیرند و هیچگاه علاقه ای به ظهور آن ها نداریم
و برخلاف مورد اول، اینها نه با راههای پیچیده، بلکه با کمی تمرکز، واقع بینی و
صداقت قابل رونمایی می باشند.
بسیاری از رفتارهای اشتباه اجتماعی و
فردی که به بهانه عادت، نه فهمی (توهین نیست، منظور ندانستن است)، کج فهمی (اشتباه
متوجه شدن) و کم فهمی (ندانستن ناخواسته) از هریک از ما سر می زند، دلیلی جز
فوبیای پذیرفتن کمبودهای فرهنگی، فکری و اطلاعاتی ندارد. نادانی (ندانستن)،
خطرناکترین موردی است که هر انسانی می تواند به صورت ارادی آن را در ظاهر پنهان
کند؛ تظاهر به دانستن،ابتدا مقاومت ذهن را در مقابل اطلاعات جدید و به کارگیری روش
های مطالعاتی اصولی افزایش می دهد تا به اطلاعات سطحی و دم دستی اکتفا کند سپس به
تدریج که اطلاعات دان (محل ذخیره اطلاعات) با کاهش شدید اطلاعات و دانش مواجه شد،
قدرت تحلیل منطقی را از دست می دهد و این فرایند به مرگ شعور بشر خواهد انجامید.
آن کس که بداند و بداند که بداند
اسب خرد از گنبد گردون بجهاند
آن کس که بداند و نداند که بداند
آگاه نمایید که بس خفته نماند
آن کس که نداند و بداند که نداند
لنگان خرک خویش به منزل برساند
آن
کس که نداند و نداند که نداند
در جهل مرکب ابدالدهر بماند
تندی کلام شاید
تلنگری باشد برای صادقانه فکر کردن به آنچه در چنته فکری مان داریم. سعی کنیم
حداقل با خومان صادق باشیم و از سکوت (خودداری از اظهارنظرهای بی جا و مداوم)
نترسیم.
پ.ن. وجه
اشتراک تصویر و متن تنها در عنوان است.
