سرانه مطالعه در کشور ما بسیار پایین است؛ سرانه مطالعه در کشور روزانه x دقیقه می باشد؛ میزان مطالعه در کشور ما به هیچ عنوان پایین نیست؛ و.....
اینها خبرها و اطلاعاتی می باشند که بسیار شنیده ایم.نه تنها در همایش ها و محافلی که محور گفتگو در آنها کتاب و کتابخوانی می باشد بلکه در رسانه ها نیز زیاد مطرح می شوند. این درست که کتاب و کتابخوانی و گسترش مطالعه از موضوعات اساسی فرهنگ سازی در کشورها می باشد ولی مهم تر از آن راهکارهایی است که مطرحی شود. شکی نیست که ایجاد عادت به مطالعه یکی از عادت های پسندیده می باشد اما آیا عادت به مطالعه به هر قیمتی و تحت هر شرایطی مناسب است؟ ما ابتدا باید فرهنگ مطالعه را در بین مردم به وجود بیاوریم و بعدد به سراغ عادت به مطالعه برویم. مطمئنا هر مطالعه ای سازنده و مفید نخواهد بود. فرهنگ به عبارتی عادت بهینه شده می باشد.پرواضح است که نتایج بهتری هم در برخواهد داشت.به بیان دیگر ما به سه طریق می توانیم سرانه مطالعه را در کشور بالا ببریم؛ اجبار، عادت و فرهنگ. شاید هرسه روش از لحاظ آماری مارا به هدفمان برساند به نوعی افتخاری هم نصیبمان کند که در کشور ما مردم روزانه +X دقیقه مطالعه می کنند. ولی اگر به هدف مطالعه دقت کنیم میبینیم که ما تنها با ایجاد فرهنگ مطالعه به نتایج مثبت افزایش میزان مطالعه خواهیم رسید. اگر بخواهیم یکی از فرهنگ های اشتباه مردم در مطالعه را بیان کنیم باید به این جمله اشاره کرد:
اروپاییان کتاب می خوانند تا بیدار شوند؛ ایرانیان کتاب می خوانند تا خوابشان ببرد.
البته در همین اندازه هم فکر می کنم جای شکرش باقی ست وگرنه....
و در پایان اینکه هرکتابی ارزش خواندن ندارد.
