دردهای هفته کتاب و کتابخوانی
ابتدا لازمه قبل از هرچیز هفته ی کتاب رو به همه ی کتابدوستان، مخصوصا کتابداران عزیز تبریک بگم. امیدوارم جهت یابیامون برای پیدا کردن مسیری که سرانه ی مطالعه رو بالا ببریم درست باشه.
تواین هفته یه سوالی ذهن هر کتابداری رو به خودش مشغول میکنه و اون اینکه این هفته واقعا هیچ ارتباطی به کتابداران نداره که اسمی ازشون برده نمیشه؟ تاجاییکه ما میدونیم کتابداران متولیان اصلی کتابخوانی هستند نه کارشناسان روانشناسی و ادبیات و روابط عمومی و..... چرا در هفته ای که به نام کتاب و کتابخوانی میباشد هیچگونه خبری از همایش یا گردهمایی با حضور کتابداران در بخش های خبری اعلام نمیشه. یعنی کتابداران هیچ در این هفته هیچ فعالیت مرتبطی ندارند؟؟؟
این سوالات که فقط مربوط به هفته کتاب بود (البته این سوالات زمانی به وجود میاد که به جایگاه کتابداری اهمیت بدی!!!) ولی تاحالا فکر کردید چرا در دیدارهایی که دانشجویان با رهبری و مسئولین دارند اسمی از رشته کتابداری و کتابداران نمیاد؟
یا سوال کلی تر اینکه اصلا اینهمه فارغ التحصیل کتابداری کجا میرن که هیچ خبری ازشون نیست و اصلا به چشم نمیان.
بقول خیلی از دوستان این حرفا و انتقادات بسیار بیان شده و همه منتظر عمل هستند ولی عمل با چه پشتوانه ای؟ به پشتوانه ی مدیر کل نهاد کتابخانه ها که به بهانه های مختلف دُرّ و گوهر از زبان ایشان نصیب کتابداران میشه؟؟ به پشتوانه ی مدیری که کتابداری رو اصلا حرفه نمیدونه و نظریه ای در حد نظریات داروین در مورد کتابدار شدن میده؟؟؟ به پشتوانه مسئولین فرهنگی که در گزارشاتشان آماری ناامید کننده از نشر و مطالعه و محتوای کتابها می دهند ولی این آمارها در همان همایشات خاک میشه و هیچ تلاشی برای بهبود وضعیت نمیشه.
با این اوصاف از یه کتابدار ساده یا دانشجوی کتابداری چه انتظاری میره؟هرچند که اعتقاد دارم با همین اوضاع و احوال هم میشه کاری کرد تلنگری به مسئولین زد.
فکر میکنم یکی از بزرگترین مشکلاتی که سد راه کتابدارن است اعتماد به نفس پایین و نداشتن شناخت کافی از کتابداری و ظرفیت های این رشته میباشد. تا زمانی که خودمون خودمون رو قبول نداشته باشیم و از جایگاهمون راضی باشیم و اعتقادی به پیشرفت نداشته باشیم اوضاع بهتر که نمیشه ، بدتر هم خواهد شد.
همچنان به پیشرفت کتابداری در کشورمون امید خواهیم داشت.
