روزی که برای امتحان ارشد در جلسه حضور یافتم، خیلی احساس غربت کردم.احساس غربت نه از اینکه داوطلبان کتابداری کم بودند، ازاین که اکثر داوطلبای رشته ی مظلوم ما کارشناسان سایر رشته ها به خصوص زبان بودند.
این وضعیت چه چیزی را ثابت می کند؟جز اینکه کتابداری تنها به عنوان یک مدرک در دانشگاه های ما تدریس می شود و کاربرد دیگری ندارد؟
بارها نوشته ام که چرا رشته ی ما نیاید کاربردی باشد؟ چرا کتابداری رشته ای دانشجو سالار شده است؟ چرا اجازه میدهند هرکس با هرتخصص و انگیزه ای پای به این رشته بگذارد و اول از همه جلوه کتابداری را در اذهان خراب کند.اگر کتابداری تنها تمیزکردن و مرتب کردن کتابهاست ، اجازه بدید این کار را کسانی انجام دهند که ازاین کار لذت می برند و البته تخصص دارند.
رشته مون رو مسخره کردند چیزی نگفتیم؛ به ما بها ندادند و مارا کم اهمیت جلوه دادند چیزی نگفتیم؛ حالا که در مقابل این رفتارها سکوت کردیم بگذارید خودمان باشیم، وگرنه مجبوریم بازهم سکوت کنیم چون کاری دیگر از ما برنمی آید، چراکه مارا نشناختند.
فقط همین مونده به جای سهام عدالت به هریک از مردم عزیزمون یک مدرک کتابداری بدهند.
با این اوضاع انتظار داریم سرانه مطالعه افزایش پیدا کند و مردممون کتابخون شوند. اگر فقط بدنبال آمارو یک دقیقه بالا و پایین کردن متوسط مطالعه هستید همین راه را ادامه دهید ولی اگر می خواهید کاربردی عمل کنید و واقعا از طریق افزایش مطالعه فرهنگ مردم را بالا ببرید این راه به جایی نمی رسد.
در آخر باید یادی کرد از اساتیدی که بسیار در این مسیر زحمت می کشند ولی....
